НЫСАНБАЙҒА АЙТҚАНЫМ

–  Ау, Нысанбай, Нысанбай!
Тұр орныңнан біз келдік,
Сараң байға ұқсамай!
Ақын келді әдейі –

Неге көрдің дұшпандай?

Аяғыңнан тартамыз –

Көкке қарай ұшсаң да-ай!

 Неғып теріс қарайсың,

Құдай мұнша қысқандай!

Біз бір елдің еркесі –

Мұнша зәрең ұшқандай!

Бас пен малды беріпті,

Қыдыр саған еріпті.

Шық бермейтін Шығайбай,

 Мінезі саған келіпті.

Айналада ағайын,

Сенен безе жеріпті.

Арғы атаң Қарынбай,

Сараңдықтан өліпті!

–  А, Нысанбай, бері қара!
Ерте келдім үйіңе
Есдәулеттей[1] серікті…

1914

[1] Халық ақыны Есдәулет Қандековты айтады.